รักที่สมดุลย์

 ที่ไหนมีความรักที่นั่นมีความเข้มงวด พ่อ-แม่ที่รักลูกถูกทางจะไม่เลี้ยงลูกอย่างตามใจ ครูที่รักศิษย์ย่อมเข้มงวดกวดขันต่อนักเรียนของเขา พ่อ – แม่ พร่ำบ่นตำหนิต่อว่า ขัดใจ บางครั้งก็ทำโทษในรุปแบบต่างๆ ก็เพราะความรัก ที่ไหนมีรักที่นั่นมีความหวงแหนและห่วงใยไม่ประสงค์ที่จะผุ้ที่ตนรักต้องสุญเสียแม้แต่ชีวิต ด้วยความห่วงและหวงแหนบุคคลผู้นั้นอาจยอมสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตผู้ที่ตนรัก ความรักจึงมีความรุนแรง

                ความรักจะต้องคู่กับความเมตตาเสมอ ทั้งสองจะแยกออกจากกันไม่ได้ ถ้าปล่อยให้ความเข้มงวดทำงานฝ่ายเดียวคนบกพร่องคงรับไม่ไหวเพราะไม่มีใครสามารถรับฟังคำตำหนิ รับการลงโทษ ถูกดุตลอดเวลาได้ความน้อยใจย่อมเกิดขึ้นได้ ชีวิตทั้งชีวิตจะขาดกำลังใจในทำนองเดียวกันถ้ามีแต่ความเมตตาปัดทิ้งความเข้มงวดการแก้ไขก็จะไม่เกิดขึ้น เขาจะคอยรับแต่ความเห็นใจ รับการช่วยเหลือและจะไม่เห็นผลร้ายของความบกพร่องไม่เห็นคุณค่าแห่งการดังแปลงแก้ไขให้ดีขึ้น

                ความรักแท้ไม่ยับยั้งการลงวินัยผู้กระทำผิดความเมตตา กำหนดกรอบการลงวินัยให้พอดีกับกำลังของผู้นั้นพอที่จะทนได้ ไม่หนักจนเกินไป เมตตาจิตลงวินัยด้วยเหตุผลเพื่อให้ผู้บกพร่องผู้กระทำผิดเห็นอันตรายและฟื้นฟูสภาพจิตใจให้กลับดีดังเดิม

                จงมีความกล้าหาญที่จะแก้ไขความบอกร่องจะด้วยคำเตือน ตีสอนตามความเหมาะสม ผู้ที่ปล่อยให้ความไม่ถูกต้องดำเนินไปโดยไม่แยแสว่าความรักแท้ยังไม่ได้เกิดในใจหรือไม่ก็มีน้อย อย่ายับยั้งการเตือนสติและการตีสอนแก่ผู้ที่เรารัก แต่รักแท้นั้นจะทำด้วยใจเมตตาไม่ดุไม่ด่าไม่ว่าหรือตีเกินไปกว่าที่ผู้นั้นจะรับได้ เราจะต้องไม่กระทำเพียงเพื่อความสะใจในอารมภ์ แต่ทำด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยผุ้นั้นให้เป็นคนดีขึ้น